นํ้าตกนางรอง

ไหนๆ ก็มากันแล้ว ขออีกรูปละกัน การยืนถ่ายรูปบนสะพานเพื่อที่จะได้วิวน้ำตกสวยๆ ก็เป็นเรื่องที่ดี แต่ว่าสะพานแห่งนี้จะไหวไปไหวมาเวลามีคนเดินหรือเคลื่อนไหว วันที่มีนักท่องเที่ยวมามากๆ อย่างในข่วงวันหยุดการหาโอกาสสะพานนิ่งๆ เพื่อที่จะกดชัตเตอร์ไม่ได้ง่ายๆ เลย แม้แต่ตัวเราเองก็ตาม ถึงแม้ไม่เดินไปเดินมาแต่ถ้าขยับตัวแรงไปหน่อยก็ทำให้สะพานไหวได้แล้วละ จากสะพานเดินลงไปอีกฟากของลำธาร แล้วเดินเรื่อยสูงขึ้นไปเหนือน้ำตกได้ ก็มีนักท่องเที่ยวบางคนเดินไปเหมือนกัน สำหรับเราคงพอเท่านี้ดีกว่า ยังมีน้ำตกชั้นล่างที่ต้องเก็บภาพกันต่อจากทางเดินลงมาจากลานจอดรถ ไม่ได้มุ่งตรงไปยังริมน้ำเสียทีเดียวมีทางให้เดินลัดเลาะหาพื้นที่เหมาะๆ ที่จะเดินลงน้ำได้สบายๆ นักท่องเที่ยวที่มาที่นี่ไม่ค่อยจะได้เห็นใครไปนั่งอยู่ตามโต๊ะที่ทางอุทยานจัดไว้ แต่จะเดินหาที่เรียบๆ แล้วเอาเสื่อมาปูกันมากกว่า เอาแบบใกล้ลำธาร มีแอ่งลงเล่นน้ำได้ยิ่งดี บางช่วงของสายน้ำมีโขดหินมากเกินไป บริเวณแบบนั้นจะไม่มีคนไปนั่งก็กลายเป็นพื้นที่ว่าง แต่ถ้าตรงไหนมีแอ่งน้ำกว้างๆ คนก็จะนั่งกันเยอะ อาหารและเครื่องดื่มเอามาวางบนเสื่อเตรียมมาจากร้านค้าข้างลานจอดรถ เอามาให้เกินพอ เพราะจะได้ไม่ต้องเดินขึ้นเดินลงกันบ่อย บริเวณนี้ก็เป็นน้ำตกอีกชั้นหนึ่ง มีแอ่งน้ำเป็นบางช่วงแต่ระดับน้ำตื้นไปหน่อย คนก็ไม่ลงเล่นน้ำตรงนี้ แต่ถ้ามองเรื่องกระแสน้ำ เชี่ยวเอาเรื่องเลยครับ ปริมาณน้ำจำนวนมากไหลมาอย่างเร็วและแรงแม้แต่ในรูปก็รู้สึกได้ถึงพลังงานน้ำมหาศาล จะลงไปเดินเล่นต้องระวังลื่นและน้ำซัดขานะครับๆ อีกช่วงหนึ่งที่กระแสน้ำไม่เชี่ยวมากนักเพราะไม่ค่อยมีโขดหิน กลายเป็นแอ่งขนาดใหญ่จึงได้รับความนิยมจากคนที่ตั้งใจจะมาลงเล่นน้ำ ส่วนเพื่อนๆ ที่มาด้วยกันแต่ไม่อยากจะเปียกก็จะนั่งกินบนเสื่อที่ปูอยู่บนฝั่ง ช่วงหนึ่งที่มีหินค่อนข้างมากคนก็จะไม่ลงเล่นตรงนี้ แต่ก็เป็นช่วงท้ายๆ ของการเที่ยวน้ำตกนางรองแล้วครับ ฝั่งตรงข้ามมีร้านอาหารค่อนข้างใหญ่ ประมาณว่าจะรองรับลูกค้าได้ถึง 50 ที่ มีแอ่งน้ำลงเล่นได้ด้วยถัดไปอีกหน่อยมีน้ำตกอีกชั้นที่เราจะไปเก็บภาพเป็นรูปสุดท้ายของน้ำตกนางรอง ดูจากทางเดินเลียบลำธาร ดูเหมือนว่าจะสุดเพียงแค่นี้ จากตรงนี้ไปมันดูรกๆ คงไม่ได้เตรียมไว้ให้เราเดินเที่ยว ตรงนี้ก็มีคนเล่นน้ำกันเยอะทีเดียว ก่อนที่น้ำจะไหลผ่านโขดหินลงมาเป็นแอ่งใหญ่พอสมควรทีเดียวครับ รวมๆ ระยะทางที่เดินริมน้ำชมน้ำตกทีละขั้นๆ ก็น่าจะอยู่ที่ราวๆ 100 เมตรกว่าๆ มีช่วงที่เป็นแอ่งน้ำ สลับกันช่วงที่มีโขดหินเยอะ คนมาเที่ยวก็จะนั่งบนเสื่อกระจายกันไปแล้วแต่ว่าชอบตรงไหนก็ลงเล่นกันตรงนั้น เห็นว่าสุดทางเดินพอดีเราก็จบการนำเที่ยวน้ำตกนางรองกันไว้เท่านี้ เดินกลับลานจอดรถตรงสะพานอีกแห่งหนึ่งเป็นทางลงน้ำตกจุดสุดท้าย ขึ้นไปจะตรงกับบริเวณอาศรมฤๅษีลับแล